One of my favorite ghazals of Rumi, its inherent musicality embodies the Ṭarab the poet declares himself to be in the opening line.
https://drive.google.com/drive/u/0/folders/1krbWlfxx-K9Icigm9-YSQCXoMoiP8LsQ
Original/Translation:
من طربم طرب منم زهره زند نوای من
I am delight, delight is me; Venus sings my melody.
عشق میان عاشقان شیوه کند برای من
Love between lovers makes a way for me.
عشق چو مست و خوش شود بیخود و کش مکش شود
When love becomes drunk and glad, it becomes a selfless tug-of-war.
فاش کند چو بی‌دلان بر همگان هوای من
It exposes, like the heartless [lovesick], my desire to everyone.
ناز مرا به جان کشد بر رخ من نشان کشد
Let flirtation take my soul; upon my face, it draws a mark.
چرخ فلک حسد برد ز آنچ کند به جای من
The turning heaven envies what it does to me
من سر خود گرفته‌ام من ز وجود رفته‌ام
I have taken my own head; I have left existence.
ذره به ذره می‌زند دبدبه فنای من
Particle by particle it strikes the drumbeat of my annihilation.
آه که روز دیر شد آهوی لطف شیر شد
Alas, the day became late; the gazelle of grace became a lion.
دلبر و یار سیر شد از سخن و دعای من
The beloved and friend grew sick of my talk and prayers.
یار برفت و ماند دل شب همه شب در آب و گل
The friend went, and the heart remained all night in water and clay.
تلخ و خمار می‌طپم تا به صبوح وای من
Bitter and hungover I throb till the morning—woe is me!
تا که صبوح دم زند شمس فلک علم زند
Until the morning-drink breathes, the sun of the sky raises a standard
باز چو سرو تر شود پشت خم دوتای من
My doubled-over, bent back becomes like fresh cypress again
باز شود دکان گل ناز کنند جزو و کل
Again the blossoms’ shop opens; the part and the whole flirt.
نای عراق با دهل شرح دهد ثنای من
The Ney of ‘Iraq with the drum explains my praise.
ساقی جان خوبرو باده دهد سبو سبو
Cupbearer, fair-faced soul, gives wine cup after cup,
تا سر و پای گم کند زاهد مرتضای من
until my dear ascetic loses head and foot.
بهر خدای ساقیا آن قدح شگرف را
For God’s sake, O Saqi, that wondrous goblet,
بر کف پیر من بنه از جهت رضای من
place it in my elder’s palm, for the sake of my satisfaction.
گفت که باده دادمش در دل و جان نهادمش
He said, “I gave him wine; I placed it in heart and soul;
بال و پری گشادمش از صفت صفای من
I spread his wings and feathers because of my pure quality.”
پیر کنون ز دست شد سخت خراب و مست شد
Now the elder went out of hand, became badly ruined and drunk;
نیست در آن صفت که او گوید نکته‌های من
He is not in that state that he should say my subtleties.
ساقی آدمی کشم گر بکشد مرا خوشم
The Saqi says, “I am a man-slayer,” if he kills me, I am glad.
راح بود عطای او روح بود سخای من
Wine was his gift; soul was my offering.
باده توی سبو منم آب توی و جو منم
You are the wine; the cup, I am. You are water, the stream, I am.
مست میان کو منم ساقی من سقای من
I am the drunk in the alley; my Saqi, my Saqi.
از کف خویش جسته‌ام در تک خم نشسته‌ام
From my own grasp I have escaped; at the bottom of the wine-vat I have sat.
تا همگی خدا بود حاکم و کدخدای من
Until all was God, my ruler and chief
شمس حقی که نور او از تبریز تیغ زد
The True Sun/Shams whose light struck a sword from Tabriz—
غرقهٔ نور او شد این شعشعهٔ ضیای من
This shimmer of my radiance became drowned in his light.